“Франшизата ја најде својата магија”
Сите сме свесни каков огромен бум направија филмовите и книгите каде што се појавува едно детенце што се вика Harry Potter и дознава дека го бараат да учи во големото школо за магија. Колку и да има луѓе што не се фанови на франшизата, бројот на големи и вистински фанови е ОГРОМЕН. Франшизата постои премногу години, но е толку популарна што и целосно нови генерации кога доаѓаат брзо стануваат фанови. Причина за тоа е што за најмалите приказната е многу забавна и едноставна. Школо и свет за магија… Не мора ништо повеќе да му даваш на дете да стане фан на тоа и да сака и тоа дете некако “магично” да учи таму!
Франшизата пред неколку години реши да се прошири и да се раскажат приказните на големите карактери кои што делумно ги знаеме од книгите, но скоро ич не ги знаеме во филмскиот свет. Продолжението на франшизата се враќа доста години назад, во времето кога големиот Dumbledore е млад! Односно се враќаме во 30тите години од минатиот век. Пробелмот со ова продолжение на франшизата е што пробува да биде НЕШТО во светот на Harry Potter. Сака повеќе внимание да прикаже на магичните/фантастичните суштества, но сепак во исто време сака да биде Harry Potter со тоа што ќе има еден главен карактер, а тој карактер ќе има некој вид на тим кој ќе го следат… И дефинитивно до сега франшизата премногу кашлаше. Првиот дел имаше потенцијал да биде нешто многу големо и легендарно нешто доколку се фокусираше целосно на фантастичните суштества, но сепак се посвети на тој што ги сака суштествата. Многу кашлаше до самиот крај од филмот додека не се појави големиот Gellert Grindelwald игран од исто така големиот Johnny Depp. Вториот дел си немаше никаква смисла, доколку сакате да ми го смените мислењето ве молам коментирајте, филмот не го бива… 🙂
Но еве после неколку години постоење на ова продолжение дојдовме до третиот дел и се оформи трилогија! Проблемот повторно овде беше што не се знае некако кој е главен лик… Дали е Newt кој што во првите два дела беше протагонист, или е Dumbledore кој што всушност го ставено своето име во самиот наслов на филмот. Но како и да е конечно може да се каже дека овој филм максимално ја спаси франшизата. Доколку и овој филм не помина добро, ќе си земеа креаторите неколку лопати и ќе копаа голема дупка да закопаат се што треба!
Филмот кашла многу за одредени работи, но сепак се работи што и доколку ги избришале од самиот филм нема да им се налутел буквално никој. Филмот е фокусиран на големиот Dumbledore и неговиот пријател Grindelwald. Филмот има еден фантастичен почеток и многу длабок крај. Лесно да се промаши но доколку се сфати моментот е многу длабоко!
И Fantastic Beasts and Where to Find Them и The Crimes of Grindelwald се чувствуваа како само едно досадно и бавно спремање, додека Secrets of Dumbledore конечно влегува во срцето на оваа приказна. Микелсен е одличен избор за Гринделвалд, каде што и покрај неговите зли намери и постапки, има топлина и допадливост во оваа изведба под злобните склоности што го прави разбирливо зошто толку многу би сакале да го следат. Особено кога Гринделвалд и Дамблдор го делат екранот, оваа врска и нивната историја се електрични. Истото важи и за пристапот на филмот кон семејството Дамблдор, бидејќи дознаваме повеќе за минатото и сегашноста на идниот директор на Хогвортс. Ло продолжува да го игра Дамблдор како лик кој очигледно направил многу грешки, но само се обидува да ги поправи грешките од своето минато. Тој е безволен лидер кој сака да го направи светот подобро место, а Ло ја игра оваа улога со вистинската мешавина на меланхолија и надеж. Овој трет дел, исто така, дава се од себе да ги рекалибрира ликовите што веќе ги познаваме на мали начини што ги прават попривлечни. Њут на Редмејн покажува сочувство, хумор и самодоверба на начини на кои досега не сме виделе во оваа серија, додека ликовите како асистентот на Њут, Банти (Викторија Јејтс) и Јусуф Кама (Вилијам Надилам) имаат многу повеќе да направат. Вилијамс е особено забавен како професорот Хикс, внесувајќи во филмот речиси лута комедија, додека Фоглер продолжува да биде огромното срце кое и треба на оваа серија. Интеграцијата на Џејкоб подлабоко во светот на волшебниците ги обезбедува некои од најсмешните моменти во филмот и како ликот на Хари Потер, станува нашиот пат во овој магичен свет со изненадување и чудење.
Но, особено во споредба со претходните две рати. Тајните на Дамблдор има напредна динамика што им недостигаше на другите филмови. Првите два филма беа преполни со експозиција што ја запре приказната, но со сета таа поставеност веќе обработена, Тајните на Дамблдор може да го истражува овој свет, овие ликови и овие ѕверови со поголема слобода. Иако барот беше низок за оваа серија досега, „Тајните на Дамблдор“ е лесно највозбудливиот, најтрогателниот и најсмешниот филм „Фантастични ѕверови“ и не е ни блиску. Наместо да треба да го објаснуваме овој универзум, Тајните на Дамблдор може да ни дозволи да седнеме со овие ликови пресметувајќи ги љубовите што ги изгубиле на тивки и нежни начини, да создадеме волшебна и често урнебесна акциона секвенца со мноштво ѕверови или да ги истражиме историја на семејството на Дамблдор со суптилност. По два претходни просечни обиди, Тајните на Дамблдор конечно открива дека брендот Fantastic Beasts почнува да ја наоѓа својата основа. Оваа серија веројатно никогаш нема да се чувствува толку извонредно како Хари Потер, бидејќи Јејтс, Роулинг и Кловс раскажуваат многу помрачна и потешка приказна за она што во суштина е волшебникот Хитлер, но Тајните на Дамблдор покажуваат дека може да има тие блесоци на магија меѓу ова пострашна приказна. Тајните на Дамблдор сè уште не се толку фантастични како што навестува насловот, но барем изгледа дека оди во вистинската насока.
ФИНАЛНА ОЦЕНКА: 8/10
Коментирајте како вие го доживеавте овој магичен филм…
